Πολυτελής παραθεριστική κατοικία στην Πάρο
Η είσοδος στο οικόπεδο και στο κτίριο αποτελεί μία πορεία που υπαγορεύεται από το φυσικό ανάγλυφο και στοχεύει στη σταδιακή αποκάλυψη της θέας προς την Αντίπαρο. Το κτίσμα διαρθρώνεται σε δύο πτέρυγες που συνδέονται από έναν διάδρομο με διττή και μεταβατική λειτουργία. Κατά τον βραχύ άξονα, η σύντομη προσπέλαση εντείνει την πορεία αποκάλυψης του τοπίου και των εξωτερικών χώρων διημέρευσης. Κατά τον μακρύ άξονα ενώνει λειτουργικά τις πτέρυγες, αλλά παράλληλα διαχωρίζει νοητά τους κοινόχρηστους χώρους (έμπροσθεν) από τους ιδιωτικούς (όπισθεν).
Η βόρεια πτέρυγα της κατοικίας περιλαμβάνει 2 υπνοδωμάτια, εκ των οποίων το ένα με προδιαγραφές φιλοξενίας ΑμΕΑ, και την κουζίνα με ευρύχωρη τραπεζαρία. Η νότια πτέρυγα περιλαμβάνει 3 υπνοδωμάτια, κοινόχρηστο καθιστικό με τζάκι, WC και laundry room-αποθήκη.
Κάθε υπνοδωμάτιο διαθέτει ιδιωτική αυλή ως προέκταση του χώρου ύπνου που εστιάζει σε μία οπτική φυγή είτε προς τη θάλασσα είτε προς τους γύρω λόφους. Έτσι, οι αυτόνομες μονάδες αποκτούν διαδοχικά και διαφορετικό προσανατολισμό, ώστε παρότι ενώνονται ελεύθερα με τον εξωτερικό περιβάλλοντα χώρο, διατηρούν τη δυνατότητα απομόνωσης χωρίς τη χρήση σκληρών περιφράξεων.
Με στόχο την αρμονική συσσωμάτωση των κυκλαδίτικων χαρακτηριστικών με τις σύγχρονες ανάγκες κατοίκησης και τη μοντέρνα αισθητική των ιδιοκτητών καθορίστηκαν τρεις ενοποιητικοί παράγοντες διαχείρισης των όψεων. Πρώτον, η εφαρμογή λευκού χρώματος σε όλες τις επιφάνειες, οι οποίες βέβαια διαφοροποιούνται σε υλικότητα (εμφανής πέτρα και σοβάς μέτριας κοκκομετρίας). Δεύτερον, η πλουραλιστική επεξεργασία των ανοιγμάτων, όπου στους ιδιωτικούς χώρους ακολουθούν παραδοσιακά μετρικά στοιχεία και αναλογίες, ενώ στους κοινόχρηστους διευρύνονται ώστε να υποβάλλουν την εναλλαγή χρήσης στο εσωτερικό. Τρίτον, το στοιχείο του ξύλου που χρησιμοποιείται για την πέργκολα, τα σκίαστρα και τα εξωτερικά κουφώματα.
Προκειμένου επίσης να διαφοροποιηθεί ο κεντρικός διάδρομος ως χώρος κίνησης σε σχέση με τους χώρους στάσης, οι τοίχοι που τον περικλείουν φέρουν μικρά ανοίγματα-οπές με σταθερά κουφώματα και διαφορετικές κλίσεις ως προς την τοιχοποιία. Με αυτό το σκηνογραφικό παιχνίδι οπτικών φυγών, δημιουργούνται μικρά κάδρα προς την επερχόμενη θέα και επιτυγχάνεται μία λιτή αναφορά στο μεσαιωνικό παρελθόν του νησιού όπου η αρχιτεκτονική των κάστρων συγκεράστηκε με την αρχαία νησιωτική παράδοση.
Η περιβάλλουσα έκταση διατίθεται για υπαίθριες διαμορφώσεις και εκτενή φύτευση στα πρότυπα της εγχώριας χλωρίδας. Περιμετρικά της κατοικίας διαμορφώνονται αυλές με διάστρωση σκληρών υλικών (τσιμεντοκονία) και ζώνες με πατημένο χώμα ως μεταβατικές μεταξύ του πλήρως διαμορφωμένου και του φυσικού εδάφους. Διακριτοί άξονες κίνησης εξασφαλίζουν πολλαπλές προσβάσεις και διαδρομές, συμβάλλοντας στη προσαρμογή της κατοικίας σε διαφορετικές συνθήκες (λειτουργικότητα καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, εξυπηρέτηση ετερόκλητων ενοίκων κλπ).
